Zenografia

Zenografia  to specyficzne spojrzenie na fotografię. Mowa o jej medytacyjnym sensie. Fotografia staje się formą medytacji, pozwalającej na dostrzeżenie nieskończoności, zamkniętej w momencie.  Dla zrozumienia idei zenografii  należałoby dowiedzieć się więcej  o buddyjskim podejściu do czasu.  W podejściu tym na poziomie absolutnym czas jest iluzją. Postrzeganie czasu jako czegoś realnego, istniejącego w sposób rzeczywisty, jest złudzeniem. Na poziomie względnym upływ czasu, przyszłość, teraźniejszość i przyszłość  posiadają swoją realność, przy czym czas nie ma struktury liniowej, leczy cykliczną. Oznacza to brak absolutnego początku i końca, oraz krążenie w tzw. cyklach Samsary, z ich sekwencjami powstawania, trwania, rozpadu i zaniku.

Fotografia w omawianym podejściu jest sposobem na doświadczenie „teraz”.  Istnieje tylko „teraz”, przyszłość jest wyobrażeniem, przeszłość odeszła.

Pierwszy film na kanale „Zenography” stanowi wprowadzenie w zarysowaną tu tematykę. Pozostałe filmy cyklu traktują głównie o sprzęcie – starych obiektywach, aparatach dalmierzowych, czy szerzej, o aparatach rejestrujących obraz na filmie. Zachęta do eksperymentów z optyką „vintage” (sporo tam materiału filmowego na temat obiektywów i aparatów produkowanych w bloku komunistycznym, łatwych do zdobycia na rynku wtórnym). Stara „szklarnia” z jej niedoskonałościami to znakomita odskocznia od dzisiejszych, projektowanych komputerowo obiektywów i sterylnych obrazów za ich pomocą uzyskiwanych.

Niezwykle spokojny, relaksujący głos autora filmów. Polecam.